Narami ancora....
di Domenico Angelo Fadda

(a babbu)

Bolados ti che sun sos beranos,
e como chi ti ses arressu
in mesu a sulcos che los bides
ancora,
in bisos ogni die
nde redorches sas chervas
inue deris b’as’afundadu
cun coro sas manos
po amparare su semene
dae sas trassas de su tempus.
Medas caras boghes as coloridu
umpare
cun tatzas ammeradas
dae una ‘innenna,
e cantas rughes ch’as bogadu
chi fin isfeschidas in felenu
po ponner paru a unu disacatu!
Deo, adaisegus a sas peutas tuas,
nd’iscultaio in sa ‘oghe unu cantigu
de poesia che pregadoria
e in cuss’iscuta
nd’acabidaio
s’ermosura de s’avreschida
a cabu de su manzanu,
e a sero t’idio
torrare dae mama,
cuntentu!
Fit fada
e li porristi sas bertulas
garrigas de incunzas,
sas fadigas tuas.
Como chi no as pius suores
de t’asciutare,
e su sole…
lu ides dae sos bidros,
narami…
cussu chi non m’as raccontadu
po chi pota leggere
in sas crispas giaras e asseliadas
de su mare tou appasigadu.