Ninna nanna ‘e Logudoro
de Leonardo Iddau

Comare ‘e Logudoro
cantende a boghe manna
che pàssaru in sas cannas,
bola’ola
m’affinades su coro
cun cussa ninna nanna
in s’oru de sa janna
a boghe sola.

Sedattos cola cola
tenen su motu frimmu
cantu su primu sinnu
de s’amore;
ma sa manu ‘e s’ispola
cheret dare carinnu
a unu bellu pitzinnu
dormidore.

Cantende in tenore
cun cussu bellu tonu
mi paret unu sonu
‘e pitiola,
subra Monte Majore
chena cura ‘e padronu
lassada in abbandonu
che crabola.

A lassades sa mola
sedattos e farina
chi fettan sas faìnas
pro intantu
sas fizas de s’iscola
bellas che calarinas:
ca su coro m’affinas
totu cantu.

Intendo su piantu
de su pitzinnu solu,
lassadu in su brajolu
a sa cua:
non cheret pius cantu
de dultze rossignolu,
ma chircat su consolu
‘e mama sua.

Resta non ti che fuas,
amada filumena,
sighi sa cantilena
‘e sa ninnia:
sa melodia tua
non solu lenit penas,
ma s’anima incadenas
tue ebia.

In custa terra mia
cantat finas su ‘entu
giughinde su lamentu
fina a mare:
ma custas poesias
pàsene unu momentu
si su fizu est cuntentu
de comare.


Si ponzan a toccare
s’est chi nde tenen gana
ma finas sas campanas
de sas biddas,
sonende totu umpare
vicinas e lontanas su
cantu ‘e sas bajanas
e pobiddas:

“Ninna ninnìa oho
– mama cantat a tie –
custa bella pitzinna
la do a chie?
Ninna ninnìa oho,
custa bella pitzinna
a chie la do?”

“Ninnìa oho e ninna:
la do a chie
sa bella pitzinna?
Ninna oho ninnia,
la do a chie
sa pitzinna mia?
Ninna ninnìa oho
– mama cantat a tie –
custa bella pitzinna
dala a mie!”.