No’ s’intendet alientu...
di Antonio Piras

No’ s’intendet alientu ne sisia,
mancu pranta si movet e ne foza.

Istanote s’aera est ispoza
de andantanas nues passizeras
e sos isteddos, antigas lumeras,
tràmudan sa bellesa ‘e sa natura
chi non b’at poesia ne pintura
chi la potat descrier totacanta.

No’ s’intendet alientu ne sisia,
mancu foza si movet e ne pranta.

Ciu-ciu, a de die canta-canta,
como sun asseliados sos puzones,
àteros che assiles e matzones
in catza isterrinde sas farrancas,
finas animales a duas ancas…
ma est mezus chi no’si nde mentovet.

No’ s’intendet alientu ne sisia,
mancu pranta e ne foza si movet.

Si ch’at bonu pintore si bi provet
cun sos suos colores e pinzellos
a immortalare custos logos bellos
chi semper amos bidu e connotu,
prima chi los distruan totu totu,
chi los reduan a chisina ebbia!

Mancu pranta si movet e ne foza,
no’ s’intendet alientu ne sisia.

Tue, poeta, pone in poesia
totu s’amore tou po sa Sardigna,
frorìzali sas rimas, ca est digna
d’esser connota e apretziada,
custa richesa chi nos est tocada
mai ne si regalat ne si ‘endet!

Mancu pranta si movet e ne foza,
ne sisia, alientu no’ s’intendet.

Chie totu custu lu cumprendet
sa cosa sua si la tenet contu
e no’ at esser ne macu ne tontu
si la costoit che veru tesoro,
che ogetos de prata e de oro
no’ che fugliat sos benes a su ‘entu!

Mancu pranta si movet e ne foza,
no’ s’intendet sisia ne alientu.

Tue, fizu ‘onu, istabei atentu,
usa semper rispetu a mama tua
e cantu podes dogn’ora l’azua
portande alta sa sua insigna,
a la difender semper ti b’impigna
e cun totu sas fortzas, a malaoza!

No’ s’intendet alientu ne sisia,
mancu pranta si movet e ne foza!

Premiata al "Premiu ‘e Poesia Sarda 2009" di Sedilo