Pensamentos
di Sebastiano Bosu

Pensamentos alados chi olades
peri sos montes, baddes e costeras
chi ligeris che nues passizzeras
bos chilcades apentos e disizos,
e cando a bolu agatades fastizos
in s'azudu 'e Deus isperades.

S'isperanzia a birde est colorida
profumada che murtas e lidones
inue faghen nidu sos puzones
chi zirulende viven in amores
godinde in s'istagione sos sapores,
su bene immensu chi daet sa vida.

Ue bundat su bene est sempre pasca
s'ispassat e si godit in pienu
sas dies renden s'umore serenu,
ma inue su bene est a misura
rennat sa povertade, s'isventura
e si navigat semper in burrasca.

E pensare chi tentu hamus in donu
dae su tempus festas e cuntentos
e a bortas sos males e turmentos
a su sero nos proan sa passenzia,
dandennos a pecadu penitenzia
e cando Deus cheret su perdonu.

Sa zente pro sos benes temporales
est avida, ischiava 'e s'interessu
e pro haer sos benes in possessu
s'han criadu rivales a nemigos
e poi no accettan sos castigos
chi, pro los haer, han cumissu males.

Pro nois hat suffertu in su Calvariu
Deus signore pienu 'e bontade
simbulu de amore e povertade,
ma sa zente chi a benes est avesa
andat sempre infattu a sa ricchesa
non si cuntentat de su necessariu.