A Gigi Piu, cun gratitudine

Peraulas de cunfortu
di Vittorio Falchi

Che buttios de abba in terra assutta
o che càntaru in àrridu desertu
sas pèraulas bonas sun de zertu
cunfortu mannu a s'ànima distrutta.

E sun arrumbu in custas duras penas
ue onzi cosa succumbet e ruet
e in su coro sa vida si fuet
e su samben si gelat in sas venas.

Ca perdere unu fizu est grave dannu
chi ti lassat attonitu e confusu,
contr'a onzi rejone est un'abusu
contr'a sa vida est un'affrontu mannu.

Sa morte est sa nemiga pius crudele
de sa felizidade e de sa paghe
ti brujat sas intragnas che furraghe,
su dulche giambat in rànchidu fele.

Sas dies bellas boltat in tristuras
in lagrimas su risu e in piantu,
dae ojos isparit onz'incantu,
mudat sa lughe in tenebras oscuras.

Ma in custu nieddu disisperu
canta zente nos hat manifestadu
s'amore insoro e no nos hat lassadu
solos in su momentu pius fieru.

Nos hat mustradu affettu e piedade
e teneresa in s'ora dolorosa
cun s'insoro presenzia premurosa
e cun faeddos de benignidade.

Tue puru o Gigi tenes dolu
de custa nostra mala afflissione
ca cun faeddos de cumpassione
nos das sustentu, coraggiu e consolu.

E deo chie so pro meritare
totu custu cunfortu in s'ora grae?
Una misera foza in d'una nae,
un'uttiu de abba in mesu mare.

Fizu meu, fit isse su galanu
s'orgogliu, sa prudenzia, su vigore.
Isse fit de sa vida s'isplendore
profumos e colores de beranu.

Isse fit su respiru, sa fiama
s'isperanzia nostra pius forte.
De totu custu nos privat sa sorte,
oe lu pianghimos babbu e mama.

24 de nadale de su 2010