Po Rajus De Lugori
di Vincenzo Piu

Oscuras umbras poninti timori
A dogna coru fertu de s’edadi,
Ca su tempus non tenit piedadi
E ti negat delissias de druciori.

Funti nuis- in bolu silenziosu
Chi ti serrant-a corti sa ‘essida,
Si no tirat su ‘entu de sa vida
Non ndi bis-is coloris de su gosu.

Candu s’airi è trulla, s’anzianu!
Po sabiesa no pigat in bolu,
Abetat chi su tempus solu-solu
A lux’e soli amostit su mengianu.

A coddu portas annus de declinu
Trasinendi su foddi de amargori,
Cun su coru freau de dolori
Andas perdendi sulidu in camminu.

‘Spacendi- custa vida a chirriolu
Sendi beciu e puru malisanu,
Ndi disigias lugoris de beranu
Torrendi a su passau po consòlu.

S’angustìa trumbullat su serenu
E de vida s’intristat su colori,
Abetendi carignus de lugori
De cuddu soli sempri prus alienu.

Torrit crara cust’airi, di-e notti!
Cun isteddus de prata po maìa,
Lessit rajus de gosu e vigorìa
Po una vida piena ‘e bonasorti.

Mancari crutza, sa vida est bellesa
Po dda biviri sanu cantu campas
E si de dannu mannu ti-ndi scampas
Nd’assaboras in s’animu drucesa;

bisendi sa gagliarda jovunesa
Po no intendi muid’e tempesta,
Cun is sentidus bestius a festa
Torras a ndi gosari in sa ‘eccesa.

3° classificata al Premio di Meana Sardo