Una prenda de celu toccat s’enna de sa luna
aberrit unu steddu brillu de amori
chi tèniri is ogus tuus.
Scarràfius de vida
funt sa presoni po arregordus
de ortigu e paperi
cuaus in su caràsciu de s’ànima.
Calant làgrimas abbacadas
ne is trempas manciadas
de tristura e trumentu,
est marigosu s’arregordu de arrosas
in su sinu miu,
apilant dònnia dì arrastus de tui
e sùlidus e carignus
liscinant e arregalant donus de luxi e fogu,
e custa noti de ierru, infrorit
e si fait arrubia de passioni.
Est grai su pentzamentu de custu coru spistorau
e de custa buca orfana de basus,
est una strumpa cun sa timoria
de ti perdi in sa brulla de su tempus.
Bollu abarrai apicada a una prenda de celu
chi prèniri oi e sèmpiri
bisus e sùlidus profumaus de asullu
e bollu intendi po totu sa vida
su sabori de s’arrespiru tuu
chi intrat fintzas a is intrànnias
e agoa gosendi
potzu puru morri imprassada a sa sorti
chi tèniri su nòmini tuu.

Angelica Piras menzione d’onore al concorso “A pes de su Santu Padre” 3°edizione di Bortigali