Ranos de sapienzia
di Giuseppina Schirru

Su mundu est mannu, s'omine minore
ma liberu at su cumportamentu;
s'est generosu, si faghet onore
chi a bisonzu anzenu, est attentu.
Pro totus at peraulas de amore
cand'est pessone vera e de talentu.
Sa limba e su cherveddu ischit usare
esempiu bon'e giustu de imitare.

Sa limba mala est peus de burteddu
sempere pronta a dare s'offesa
dae 'ucca ‘e chie non trattat su cherveddu;
unu cristianu chi at sa pretesa
de ferrere e l'impreat che marteddu
inferchet giaos malos, in lestresa.
Pagu o nudda balet a faeddare
cando sa conca no s'ischit usare.

Bi sun pessones sabias, pro fortuna!
Sa limba bene l'ischini impreare
seberan sas peraulas una a una
e bi riflettin, primu de ispriccare.
S'intelligenzia, finzas a sa luna
at dadu sa manera de arrivare
da Deus, retzidu amus facultade
de la usare in piena libertade.

Ses de carena bene o male fattu?
Non nd'as merittu! Ponebi attentzione
chi contas piusu si cun meda tattu
limba e cherveddu pones a cumone.
Custos pretziosos donos, dan recattu
e cuntentesa, cun sudisfatzione.
S'ischimus cun sa zente ‘ene trattare
oltre sa vida nos an ammentare.

Chie narat troppu, pensat pagu e male,
chie istat mudu a niunu offendet
ca si controllat, su chi pius cumprendet
proite in conca at su giustu sale.