Recreu
de Vittoria Calzaghe

A passu lentu in d'una caminera
istracca mi so frimma a reposare
bad'unu chercu mannu seculare
inie sutta s'umbra paret sera
mirende sos fundales de s'aera
e sas nues chi idia passare
inie tantu tempus so restada
de cussa meraviza estasiada.

E non solu sas nues fin bellura
inie pariat unu paradisu
sa frina carignendemi su visu
sos puzones bolende in altura
unu cuncertu in totta sa pianura
a los'intendere fini un'acisu
cossu momentu fi tottu su meu
m'ha dadu gioia, amore e recreu.

Lontana dae rumores e baccanu
fini momentos de serenidade
su solitu "tran tran" de sa zitade
dae sa campagnia ches lontanu
inie sa natura in primu pianu
e logos bellu de aminidade
ogni campu tapezzadu de fiores
profrumados de tuttu sos colores.

De rientrare nò aia premura
però sa notte che fi gia calende
sas'istellas in chelu ispuntende
sa luna cun sa sua biancura
campagna e chelu fin'una pintura
pro sos ojos chi fin'abbaidende
in coro mi giutto cussu quadru
bellessas de campagna e de su criadu.