S’alvure tuvu
di Antonio Longu

Fit naschìdu in campagna che puzone,
omente bi nd’hat tantos in su saltu,
cun tempus pigadu ch’est in altu
diventande robustu unu prantone.

Salvadu da sa chea ‘e su calvone,
cun sas naes in tundu s’est ispaltu,
e tando, forte, respintu hat s’assaltu
de istrales, pinnaccos e serrone.

Ma ca fit da sa sorte destinadu,
cando in su littu fit prosperu e bellu,
dae s’altu, unu raju l’hat faladu
e siccadu l’hat intro su budellu.

Su coro duru a esca s’est faladu
e bessidu ch’est sutta in s’isportellu.
Dae tando in s’intragna hat ospitadu
de su monte calchi essere ribellu.

E de siddadu puru nan ch’hat fattu
po malos, da sa legge persighidos,
prima da cherta de benner sighidos
cuadu b’han su fruttu ‘e su ricattu.

C’ando nd’est ruttu, fattu han disacattu
poberos cristos, de linna famidos,
ca solu tando si sunu attrividos
de l’addobbare dae donzi latu.

Su truncu intreu a bidda nd’han battidu
e l’hana in sa piatta postu fogu,
pro dare a Sant’Antoni disaugu
ca cun issu su male hat cumbattìdu.

Forsis solu pro cussu fu naschìdu:
Rispostu no b’hat mai a s’interrogu.
Deo de certu no lu leo a giogu,
lu conto solu comente l’hap’idu.