S'Attittu de su perdonu
di Larentu Pusceddu

(Attittu a sa moda Oroteddesa)

In su lattu de Osposidda
prus non fracat armidda,
su nie de s'aurora
l'as isortu in bon'ora.

De timoria su prantu
non t'an lassadu iscampu,
infustas sun sas fozas
de sas arestes rosas.

Sas cambas isaladas
dae sas fusiladas,
s'allepizat su lizu
mortu m'an unu fizu.

Tallaranos de focu
ca ti pariat jocu,
su sulone at tessìdu
ca ti fis inimicu.

In su monte niadu
s'afficcu l'as lassadu,
fis cara a oriente
mai m'as postu mente.

Battor porcrapos ruttos
sos ocros juco assuttos,
su chelu isfidiadu
sos mortos at tentadu.

Com'in s'adde de sas losas
bi pranghen sas isposas,
non s'olvidat s'amore
ca troppu est su dolore.

Su fusile t'est ruttu
in carru ti ch'an juttu,
su tempus s'est firmadu
fizu meu istimadu.

Cust'arborinu frittu
cafè no apo in vittu,
mi l'atit su bichinu
ite malu destinu.

Nudda costat su prumu
ses andadu che fumu,
su prumu nudda costat
traittore s'apostat.

S'adiosu ti damus
s'attittu lu cantamus,
chena corpus presente
in mesu a tanta zente.

A s'Eternu t'avias
de morrer male ischias,
sa morte l'as chircada
non benzat vindicada.

(1° Premiu - Tzittade de Ottieri 1992)