Sa badanti po Aiaiu
di Vincenzo Piu

Sa vida de ayayu ingraiada
Campendi de anzianu e fiudu-
Ddi serbit sa Badanti po agiudu
Ca s’agatat gherrendi in s’amargura,
Pagu ndi reit totu sa struttura
Cun sa memoria puru aggravada.

Est diventau finze religiosu
Preghendi su Signori a ddu circai
Ca in Paradisu bollit cortivai
Sa mela de Adamu e piricoccu,
Ca si permit Deus - narat: toccu!
Essendi cun bajanas sempri sposu.

Mi spantat su progettu chi at tramau
Cunvintu d-essi in prena vigorìa
Po coiari un-atra bagadia-
Siat chi siat brunda o ruja Slava
Oppuru sarda bruna, bella e brava
Po ndi tenni su lettu callentau.

Consiglio:
Ayayu! Tui no sesi unu Xeiccu!
Po ti permiti setti serbidoras,
Sol-una po a-de-dì e poi foras,
Ca de saludi no ses prus arriccu.

Reazione:
Ddu xiu ca no potzu prus contai
Ca s’arricchesa nd’est torrada magra
E pagu tempus tengu po gosai,
Ma chissai! Provendi su Viagra!

Replica:
Dognia frori a tui parit bellu
E su profumu ti fait sonnai-
Ma no provis su fruttu a disigiai
C’arriscas de bolai finza cellu.

Reazione:
Non timu de faddiri su camminu
Ca beni ddu connoxu cussu boscu,
Si su cracangiu si mantenit tostu
Ndi potzu appetigai su giardinu.

Esito:
Aiaiu! Fut un’omin’e valori
Ponendi sabiori in dogna cosa-
Sa Slava siat pigau po isposa
Gosendi sa bellesa e su sabori-
De cuddu fruttu ‘e mela spiritosa,
Spaccendusì in s’attu de s’amori.

(Lirica Ironica Premiada In Piaghe 2010)