Sa boche de sèmpere
de Angelo Maria Mingioni

S’abba non b’est bènnia,
e forzis mai b’at’arribbare.

A su chelu chene istássia,
amparu ponimus chin s’amore nostru.

Fizos de cada mama,
su sambene no, no est’abba.
Su coro de chie bos at’creschiu in sa titta,
non connoschet siccagna!

Amus ebbia s’isettu de bois,
e si masticamus ispicas de prantu,
est ca su mundu bo c’at furau
s’alidu de unu risu.

E comente podies bolare
si no azes nidu?
Unu nidu pro partire e torrare?
Sas parágulas maschingannas,
bos’ant truncau sas alas.

Sa boche bertèra,
chertaela in coro brostu
e firmaebos a l’iscurtare.

S’isettu nostru
non connoschet istrachighine,
e si no at’a torrare s’abba,
sas pasturas s’ant’a siccare.

Unu guttiu ‘e latte de mama
at’esser’ binchidòre
de su tempus
e de sos annos!

(Menzione d’onore verso sciolto concorso poesia Posada 2013 - Prem. 10 Agosto)