Sa càmpana, su chercu e su vhentu de Orune
de Leonardo Angelo Berria

 

Sa càmpana Orune

Non sones cussu tocu,
non sones campanile lamentossu.
Adrùcalu su locu,
chin su canticu prus melodiossu.
A su coro dat focu
a canno sonas s’eternu repossu.
Sona sas profisciones,
chi sos coros bi torrene a rejones!



Su chercu de Orune

Tue s’arvhore vnonu,
chi vhies tottu dae Cucumache.
Intennes cada sonu,
dae canno it prenu su nurache.
Connosches su Perdonu,
b’has a Maria Mama ‘e sa Pache.
Intro ‘e sa pinetta,
Ave Maria de gratzias netta.


Su vhentu in Orune


Naran chi su turmentu
a canno vruscias tue,
si-b’est acurtzianne in biddha mea.
Mamea cussu vhentu!
Est che nigheddha nue,
po tzerta zente li sedet pantea.
Ma jeo naro solu,
vhas cricanne cossolu
a poder rimunire sa ghelea.
Ca chin s’iscuja tua,
calicunu si pessat cossa sua!

a mimme jà m’achias cumpanzìa,
sa notte mi cantavha sa ninnìa.


Nuoro 28 novembre 2014