Sa costa de Rebeccu
di Vittorio Falchi

Umbra de sa nughe bòmbida
chi falat costa costa
in sa notte chirchende lughes rujas
sutta majas de rù
bardianas de trainos.
Sas fozas de sas bides boltan pagina
(una birde, una groga)
totu iscrittas de versos cunfidados
dae s’iscuja iscuja de sas frunzas
in abidos de seda
adornas de buttios de lentore.
Pius giosso su ponte
de sa paule iscultat sos accordos,
sas ranas si faghen premura
a torrare sas rimas
a s’istria.
In sos muros traessos
sa lana ‘e crastu
dat sa manu a su filighe
ei sa edra
fuet assucconada
subra sas naes de s’elighe.
Sa rocca de basaltu ingalenada
sutta una matta de crabufigu
no si lassat ammajare
dae sa serenada
chi sighit a murmurare
sa funtana canterina.
Su piantu de una nue
Passat cuasi indifferente
trambucchende e toppi toppi
in sas pedras iscumbessas
de sos butturinos tortos.
Andat dae chessa in chessa
su lamentu memulosu
de unu mazzone zegu
ispilidu e sena trassas.
Sa costa rizzat sas orijas
unu pagu fastizosa
e si torrat a dormire
carignende sa die de cras.

14 de santandria 1980