Sa domo in bidda
di Vittorio Falchi

Sos muros bezzos no los cherzo perdere!
Dae sos trastes mudos
si pesat unu fiagu de annos
e unu mudimine de ateras vidas.
Unu velu de piuer impalpabile
bettadu subra sos ammentos
in su piantu de pizzinnos,
in s’ispera de chissà ite.
Dae sos quadros grogos
appiccados in sos muros
fuen sos ojos nieddos
de babbu giovaneddu
pienos de oriolu
pienos de timore.
Como, mannu, in domo sua
li so frade mazore,
in sa domo sua e mia.
Parit cherfat faeddare
de sa sua tribulia
chi tando no cumprendia.
De sa morte chi hat proadu
cando a primu so partidu
puzoneddu sena pumas;
mi cherfat pedire iscusa
ca prontu no m’hat firmadu.
Tando s’est bidu che pira
dae su ‘entu isfozada
chi a un’a unu perdet
sos fruttos ancora chervos
chi no podet allattare.
Como chi li so mazore,
chi lu poto cunfortare,
mirende sos ojos suos,
sos ojos oriolados,
solu illongo sa manu
pianu e delicadu
a frobire su piuer
chi sa cara l’hat veladu.

6 de santandria 1978