Sa funtana 'e Ubisti
di Franceschino Satta

Fippo pizzinnu ’e nudda
cando falabo chin sa brocchittedda
prena ’e sonnos, alligru,
chin tottu sas buzzaccas a isticcu
de bellas mazineddas de luminos,
de pallinas de bridu, d’ossicheddos,
de cambas, de fileddos,
a cuche, a cussu fossu prugherosu,
iscurtu, pro batire a cama ’e sole,
azicu ’e abba frisca.
Bos juro! mi pariat semper festa.
Inibe, solu solu,
diventabo su mere ’e sa foresta.
Su chelu, su murmuttu ’e sa funtana,
su cantu ’e sos puzones
m’allughian su coro ’e bonidade.
Prima ’e ponner sa brocca
sutta ’e su cantareddu,
séttiu in d’una preda,
chin sos ocros iffustos d’innossenzia,
bidìa unu muntone ’e cosas bellas.
Bidìa a mimme ettottu, forte e sanu,
accurzu a una fada,
ghighinande un’ispada
che paladinu anticu.
Groddos e gardaneras
rucraban bolos d’oro.
Sos rajos de su sole diventaban
pizzinnos e pizzinnas, e zocaban
in sas prattas serenas de su chelu,
chi fit in mesu a s’abba ’e sa funtana,
sos jocos prus galanos de su mundu.
Commo cussa funtana,
fravile ’e sonnios d’oro, non b’est prusu.
In su matessi trettu
b’hat una pratta nuda, assoliada.
Ma forzis, sero sero,
carchi bezzu colande pasa pasa
nt’intendet galu craru su murmuttu
chi l’hat alluttu s’anima a pizzinnu.