Sa notte in su padente
de Antonio Longu

Cando falat sa notte in su padente,
bessint a runda sos ch'aman s'iscuru,
prite dognunu 'e cussos prus seguru
s'intendet, cando dròmmida est sa tzente.

Da sa malesa nd'essit su sirbone,
inue haiat fattu corcadorza
pro iscansare fusile e resorza,
e si chircat tranchillu su bucone.

Non drommit su denotte su mazzone,
ca da ch'e manigare l'enit gana,
si nd'essit cun lestresa da sa tana
e si che furat finas calchi anzone.

Mancu s'assile s'addurat drommidu
ca devet isse puru manigare,
e si ch'andat in giru a puzonare
semper attentu, prit'est attrividu.

S'annaemele non bistat a coa,
sos sorighes la timen che sa frea,
ca los chircat in giru a notte intrea:
pius nde cassat e prus faghet proa.

S'eritu ch'esit fora a passu lentu,
non tenet de s'assile sa lestresa,
sas ispinas li servint de difesa,
de su chi buscat addurat cuntentu.

Su cane 'e serra isperdidu creiant
in logos nostros sos naturalistas,
a da poi, battinde certas pistas,
torradu a bier su notte l'haiant.
Non be-i mancant sos 'attos arestes,
cussos puru su notte andant a catza,
de sos masedos tenent pius atza
pro chi diversas non siant sas bestes.

Pro dare a cussos esseres consolu,
da chi sa notte est pasida e serena,
be-i pensat sa dulche filumena
cantande unipare cun su rusignolu.

Menzione sezione A Poesia in Rima - Al 26° Concorso di Poesia in Lingua sarda "Sant'Antoni de su o'u" - Mamoiada, 22 gennaio 2017