Sardos e Sardigna
de Franco Piga

Pastorighende lu pintan su sardu
fatu de ‘amas in mindas pedrosas,
inue, dies giaras e bentosas
rocalzos mustran e concas de ‘ardu,
e semidas chi cun antigu azardu
passan serente ribas maestosas.

Naran de mare e terras ch’an istoria,
de pedras chi faeddan cun su ‘entu,
de zente sarda e nodidu talentu,
de bellesas chi totu an in memoria,
de richesas, valores e gloria
chi sun de custu Logu fundamentu.

E naran de teracos e signores
de vida naturale e istentosa,
inue su bisonzu ‘e ognicosa
tocat omines, mannos e minores,
chi ressignados e chentza clamores
totu suportan, finas a sa losa.

E da-e tesu arrivit su padronu
a batire culturas e mezoru,
a insinzare modas e decoru
a chie gia nde tenet, ma indonu,
ca paret chentza fortza e a distonu
sa lamenta de penas e peoru.

Ma it’ischin de Sardos e Sardigna
de custa terra chi no an cumpresu,
de cust’ischire antigu ma ofesu
e chi totu tenimos in cunsigna,
e si nos paret sa sorte maligna
cheret ch’ischemas da ite est dipesu.

Tando puite a pianghere ancora
lastimende pro cantu ch’an leadu,
si mudos o brighende amos lassadu
chi pro nois dissignet zente ‘e fora;
e pro mudare sa sorte traitora
semus gherrende e totu amos gherradu?