SENZA PAGHE
Di Lorenzo Brandinu
Ite serbis manzanu 'e beranile
chi cajentas sos prados in sa mata
si resto chin s'atesa insodisfata
in calancone che unu furitu
a custu coro chi morit de fritu
ispera non regalat s'impuddile
ite cheres gosare sos manzanos
sos piulos de festa e de amore
s'est perdidu s'amabile fiore
chi mi rendiat durche su campare
e comente mi podet cossolare
s'aera chi profumat sos beranos
ite cheres pesare, cale cantu
a su sole ch'isparghet generosu
si su dolore no mi dat reposu
ca ammentat passiones e isperas
de sos nostros disizos e chimeras
disisperu mi restat e piantu
nemmancu su saludu t'apo dadu
ne un'urtimu abratzu, unu suspiru
si torras a ti fagher unu giru
beni a sa terra ancora sorridente
che anghelu mi restas in sa mente
chi faghet fiorire su creadu
ma non torran afetos e sentidos
de cando isfidaias senza pagura
tra disizos e basos a sa fura
godinde nos sa bida a disincantu
e paret impossibile s'ispantu
chi totu a s'improvisu sien finidos
totu in d'una partida ses in presse
ma restana pro nois sos impignos
tra amorosos basos e carignos
a giuramentu sutta e cudda nue
benzo pur'eo si non torras tue
ca sa bida non girat a s'imbesse
insambenada est s'anima che fera
presoneri in s'abissu 'e s'isconsolu
s'est boltadu su gosu in oriolu
e mi campo sa vida in disaura
in baddes neulosas de tristura
mi campo senza paghe ne ispera
Segnalazione concorso Sedilo 2018
|