Seu mortu traballendi
di Giorgio Murru

Seu mortu traballendi
po s’arricai s’arricu!
No prangiat mammai,
seu mortu traballendi
e no andendi a furai.

Po su dolori chi lassu
certu seu meda tristu,
dolori mannu de no baliai
che sa Madonna anant‘e Gesucristu.

Sa miseria anca seu nasciu
est miseria bona, miseria ‘e poboresa:
Dda ringraziu mammai de m’essi’cresciu
de m’essi’cresciu bonu cun gana ‘e traballai

No c’est miseria prus manna
de fai s’arrichesa furendi:
è peus meda de un’arrog”e pani
setzius a giru ‘e sa mesa.

Su meri aiat giai sententziau
ca sa vida mia è pagu cosa,
no baliada in siguresa
tottu cussa grandu spesa,
mi toccàda a morri

po dd’aumentai sa sienda…
e mortu seu po podi tenni
unu bicculu ‘e pani
de ponni in pitz’’e sa mesa.

Sa dì de s’interru
arralleris de pagu ingiuai
m’ant’a grorificai ma deu
seu mortu…mortu po traballai!

In su baullu miu
un’angiulu è calau
po iscriri cuatru arrigas
de Chi’dd’at cumandau:

« No podis essi’ diciosa
po custu fillu nodiu,
ma ndi siast’orgogliosa
chi de mortu innotzenti
balit cantu de biu.”
No, no prangiat mammai.

Menzione d'onore al "Quartucciu 2009"