Si podia su tempus frimmare
de Calzaghe Vittoria

Mi torrani ogni istante cun tortura
Cuddas peraulas nadas cun dultzura,
“T’apo amare finas a sa sepoltura
In allegria in gioia o tnstura”

Si cussas dies podia frimmare!
Nd’aia,ìmmortaladu ogni momentu,
Cando riende felice e cuntentu
Currias dogni bolta a m’abratzare.

Non poto unu momentu olvidare
Cussa boghe, sas manos e su risu,
Die e notte in coro meu s’ acisu
Si puru non mi lassat reposare.

Sa notte benis pro mi tormentare
In su capidale m’istasa a vicinu,
Istringhendemi forte a su sinu
M’ischido e non semus pius umpare.

De vera passione t’apo amadu
In su tempus andende pianu,pianu,
Ogni dies pius forte manu, manu
Como restat ammentu delicadu.

A sas istellas fatto una preghiera
Cussas chi ambos amus invocadu,
Ti diant signale de cantu t’apo amadu
Si miras sos fondale de s’aera.

Puru a su bentu apo pedidu agiudu
Non solu a sas istellas, sole e luna,
Chi non mi brivent de custa fortuna
Fatendemi totu umpare de iscudu.

A sa sola mi ponzo a arrejonare
Sa timoria mi leat a s’improvisu,
Diat mancare pro me su paradisu
Non chelzo cust~ amore cancellare.

Lu tenzo in coro meu, cust’ammentu
E remonidu sempre in sa mente,
Die e notte con megus es presente
E m’alimentada a dogni momentu.