Sonos de una 'ia
de Nicola Pala

Cando fia piseddu, mamma mia
m'aiat in su sero abituadu
a require appen'iscurigadu,
a su sonu ‘e sa Santa Avemaria.

Tando, manzanu e sero, sas campanas,
- comente naraian nonnu e nonna –
sonaian e fit pro sa Madonna
su saludu in cuss'epoca lontana.

Como non sonan mancu a mesudie
ne signat su rellozu perun'ora.
E i su saludu a Nostra Signora
cheret ch'in s'orascione bi l'imbie.

Prima, ca religiosos fimus tantu,
manzanu e sero nos faghiaimus
sa Santa Rughe, e gai invocaimus
su Babbu, su Fizu e s'Ispiritu Santu.