Su battente 'e domo mia
de Domenico Angelo Fadda

Chirco in pensos lugores de s’istiu
ca dies mutzas m’avreschen in coro
e nues cun su mudine issoro
mi ch’inserran sentidos in s’iscuru
lassend’iscutas chena gana puru
cun dudas punghinosas in afìu.

Cun inzomos non so mai cuntentu
ca upas mi dan isporos e chertos,
si in piantu naschimus già fertos
mi pregunto de sas penas su bundu
c’avreschende cun carignos su mundu
restat poi in currutos chen’alentu.

Mudu s’acherat e de tant’in tantu
su dolu a sa janna ‘e domo mia
e cun mutas chi ‘eo non cheria
a su batente insistit tzochende,
e ladinu in s’ànimu m’est nende
cun sa paghe sol’inches su piantu.

E in sa càscia sonat a repicu
cun bàtimas chi non tenen segretu,
millu su coro abertu a s’arresetu
a manos giuntas tentu a s’amore
e in làstimas nd’ido su valore
cun sos sèmenes chi brotan s’aficu.

E los sebesto po no esser legu,
cun pessu chena manu los isterro
e sa sustàntzia abistu nde aferro
po non los dar’in podere a su ‘entu,
e cun sas tramas de su sentimentu
cussas prendas impito cun sussegu.

Como su sole mi torrat ispantos
cun bàntzigos de lughes, e non pasat,
chena bacanu finas nues ‘asat
sentza chi si nd’ismèntighet mancuna,
e deo cun tocheddos tot’in d-una
nde miro de sas umbras sos incantos.

3° Class. - 21° EDIZ. Anno 2012 - Premio Poesia Prantaferru – Paulilatino