Su ponte ’e sa vita
de Publio Dui

Sognos de unu pitzinnu
sognos de àteras vias
de cherrer facher su ponte
in su riu ’e Gronias.
Ma su ponte... ma su ponte...

Colanne a pedes a modde
credendem’òmine mannu
chin su pessamentu a bolu
videnne chelu pro mare
sa domo mea de fronte
ube b’apo s’oriolu
chi no tzessat de sonare.
Ma su ponte... ma su ponte...

Sas mamas lavanne pannos
donz’una in sa preta sua
semper a murros a terra
chin sos grenucos infustos
e sos carcanzos tostos...
... e sos maritos in gherra.
Ma su ponte... ma su ponte...

Pro fraicare su ponte
pesso de bi resessire
sinò non poto dormire
e nemmancu riposare
ne a sera ne manzanu.
Si mi dazis una manu
unu pacu ’e carchina
chin preta dae su monte
e sas pretas de lavare
lavoranne tottu impare
gai ’achimus su ponte.

Como chi su ponte est fattu
pustis de paritzos annos
como chi che semus mannos
chin sos ocros a succuttu
mi bi so iscampiatu
prima de nàrrere adiu
e bido chi mi nch’at ruttu
una làcrima a su riu
de cantu est bellu su ponte.