Su vivere de s’ottighentos
di Giuseppe Concas

Naschidos tottas trese in s’ottighentos
babu, a su babu e su nonnu connotu
e de sa vida ‘e tando cuasi tottu
mi contaiada cun bona memoria
nde tempus primitivos e-i s’istoria
pagu progressu e cambiamentos.

Tando su veru sardu fit cuntentu
mancu eguista sa percentuale
donz’unu s’ambiente locale
rispetaian sos usos de fora
e bene informados fini ass’ora
in triballu e in divertimentu.

Chiterra cuncordu e poesia
sentza interessu cun modos festosos
batizos compreannos e isposos
in tusorzos tzilleris logos ‘e cantos
e festas de Deus e de Santos
fid’unu paradisu ‘e armonia.

A pè a bidda istranza andaiana
pro connoschere collegas artistas
chi tando sas istradas fini pistas
ma pro divertir’e faghes festa
afront’aian bene ‘onzi tempesta
paghe serena cando divertiana.

Fina’sas festas pius rispettadas
da-e tottu su populu intreu
chida santa passione ‘e Deu
pro su Bambinu sa festa ‘e Nadale
su sero ochian su mannale
poi missa ‘e puddu sas bardanas.

E cuntentos de su chi faghiana
su pius contadinos e pastores
preparados cun’arte dae minores
de istintu e virtude fit s’iscola
a murghe late e faghe s’arzola
bene pulidu su chi produiana.

Inghiriados de arestes veras
de medas ratzas pagu mansuetas
magari de s’istintu sun protetas
suzetasa in trapulas a ruere
ligadas chi non poden fuere
cun’allozos de totu sas maneras.

Fin’intelizentes e astutos
de ammiru fit s’omine antigu
a tzapu semenande orzu e trigu
pro su pane pagos coinzolos
a de notte mufrones e crabolos
falaiana pro manigare a gruppos.

In sa coghina a lughe de fogu
e a candela de ozu ermanu
non b’aiada ‘e machinas bacanu
e de burdellos pagu sos rumores
de sos arrustos sos bonos sabores
su pastu beneitu in cussu logu.

A ue bettaian sa farranca
azezosos cun’arte artigianale
de corru ‘e oe fit su corri scale
cun esca da-e truncos preparada
corpu a s’atazu ei schentidada
cun sa pedra carcaria bianca.

Ne cardazu aian labiolu
de ortrigu pitu e maninzone
pro faghes casizolu e provolone
su latte cun sa pedra iscardiana
ruza che fogu chela etaiana
appena fora ‘e su brasiolu.

Su vives de tando sa manera
serenu e pius trancuillu fidi
non bi aiada de odiu sidi
narat babbu in su seculu passadu
terrinu sanu nò incuinadu
in su campu su monte sa costera.

Bolotana, 20-09-2010