Tejas de amore
de Salvatore Sini

E benit sa notte chen'istellas
cun su serenu nuosu che peumbu
a iscurigare pelcias de esistenscia,
ora de pensamentos e de lettu
bramosu de assentu disizzadu.
In unu cuzolu arrumbo su chelu,
in s'ateru, s'iscurigore de sa notte,
mi mancat unu sognu e carchi bisu.

Ma intantu aisettende mi pregunto
si de abberu so unu poeta
perdidu in semidas chentza fine
in ue naschere no podet s''enidore
e mi sero comente sole chi morit
in s'intrinada sonnigosa
subra una manta tramada
de isperas carrarzadu.

Ohi!!! chentza lunas est su tempus
cun sas umbras cuadas in su nudda,
e deo, che rusignolu intzegadu
in debbadas chirco su nidu
e barriu de isperas sigo
a cantare s'attunzu de sos annos
madurados in tejas de poesia.