Sa terra mia est bentu
chi orizat in sas roccas
tra muiladas e contos
lassados a pelea
in soledade.

Sa terra mia est lughe
alluinada
e umbras
de ammentos collidos
e mimulas restadas
in barandiglias de sonos
a s’andare ’e sas dies.

Sa terra mia est mama
atinada in sa note
tessidora in sas manos
a luna aberta andende
in chirca ’e frores de armuttu
e intritzire
panarios de isperas
pro sos sonnios
chi restados sunt in fora.

Sa terra mia est mare
de allicos e tempestas
e deo…
navigadore inchietu
cun sa gana ’e andare sempre
e una lastima galu
frimma a m’assentare s’alenu
incravadu in sos annos.
chi si ch’andant cantende
in s’umbra de su tempus cantadore.