Trastes
de Franco Piga

Gai in una carrela ti l’ap’’ida,
in mesu e duas pedras isserrada,
una loriga ’e ferru ruinzada,
e fit sa gianna peus reduida.

Acheradu mi sò in sa domita
ue ap’’idu un’imbastu taruladu,
cun su batile betzu e sorigadu,
funes, su camu subra una mesita,

unu fuete a su muru arrumbadu,
una beltula ’e pannu iscolorida,
una giancheta bruta e consumida,
su pinzatinu de lama acatadu,

una sula, unu tzapu, unu pinnacu,
una pischedda oramai isfundada,
e un’ampulla boida ’oltulada,
apicadu in s’intrada, unu paracu,

duas colvulas, una canistredda
e unu labiolu affummentadu,
sa iscu fatu ’e linna e istampadu,
pegas tatzas e una cicheredda,

truddas mastrinas mannas e minores,
saltainas de ramine e lamones,
calchi safata, pegos ampullones
e piatos, padeddas, cobeltores,

sa tribide, unu saccu de calvone
s’ispidu, sa greglia ancora untinada,
sa cannita pro su casu apicada,
palas de furru, lamas, su dagone,

s’orriu fatu ’e canna in su chizone,
sa cascia pro su pane covocada,
in terra calchi fae ispramminada,
un’upuale e unu galdarone.

Ateru como non poto ammentare
puite in ojos si m’est postu velu,
cando lughe falada da-e chelu
tocat su chi non pot’ismentigare:

distingo duas caras in retratu,
chentza colores, apena ingroghidas
ma mustrende serenas duas vidas
chi cue totu an bidu e totu an fatu.

Solu tando ap’intesu in cussu logu
su tempus chi s’est frimmu chetz’andare,
che s’amigu chi cheret cunfidare
argumentos leados cara a fogu.

Non sun segretos sos chi chelz’ischire
ma solu canta pena e cant’amore
an bidu cussos trastes, su calore
chi ambos duos at potidu iscaldire.