Tue
di Cristoforo Puddu

Tue
ses luna in sa traschia,
ses suspiros leados a su ’entu
e disizu fungudu ’e sos beranos
in su durche orizonte ’e s’infinidu.
Tue
ses peraulas pessadas cun su coro,
ses sambene mai cazadu
e basos alluttos de ternura
in sas laras umidas de amore.
Tue
ses istajone chi mudat su tempus,
ses alenos palpitantes de carre ’ia
e anima inganazida ’e passione
in s’arbattare continu ’e sos sentidos.
Tue
ses risittos istraccos e corazu,
ses mudimine dignitosu in su dolore
e poju ’e zunchillos
in s’issallu nieddu ’e sa vida.
Tue… ses amore.