Tue ìsti mère
de Vanna Flore

Ìsti mère de prèndhas
e de s’anima mea,
una die de mala sorte
s’es ruta in pelèa.

Giovana so andhà
a istare in terra istràngia,
a sa torràda
mi s’es pàssia prus làngia.

Né lìttera, né tèlefonada
ti dava prus ufòrtu,
in presse so arribà
pro una ampàna a mortu.

Orfana m’has lassàu
de su primu affettu,
galu m’ishìdo sa notte
tremèndhe in su lettu.

Meda hapo patìu
dae manna e dae minore,
in domo angèna hapo prantu
terremoto e alluvione.

Sos istudios m’hana aggiudau
in cada difficultàde,
a umprendhere sa vida
a pòdere travagliare.

Isposa so parthìa
tòttu hapo lassàu,
pro sihìre s’amore
i su destinu m’ha dau.

Lontana sa ìgia
attesu su nepòde,
prus de sa maladìa
ha bintu su dolore.

Isposa so andhà
mamma t’hapo saludàu,
pro tòttu sa vida
m’has meda ufortàu.

Troppu manna s’istìma
pro sa gente
e sa terra,
allàrgu dae sa vidha
cada die so in gherra.