Umbras frittas
de Angelo Porcheddu

Dae s’altura de s’atunzu miro
s’orizonte ‘e su cras de custu mundu,
cun s’ispera ‘e bi sebestare in fundu
calchi lughe ch’in sa chirca reggiro;
ma est debbadas, e tristu suspiro
dagh’ ’ido umbras ebbia tottu in tundu.

Umbras malignas de milli maneras
sun bestende su mundu ‘e disauras;
a boltas, culpa est de mama natura
cun tempus malu ‘e annadas severas;
m’a boltas sas malaidas aeras
sun pro neghe ‘e s’omìne chena cura.

Umbras chi tarulan sa paghe in Terra
oscuran su sentidu e sa cuscientzia,
ponzende in tribulia s’esistentzia
de custa umanidade sempre in gherra,
semenende degogliu in dogni perra,
egoismu, rancore e violentzia.

Umbras raidas de disonestade
Ch’a sos umanos corrumpen su coro
chi, pro su bene e interessu insoro
trampan sa mama e traighen su frade,
e mudados cun falsa dignidade
mustran sa cara lùghida che oro.

Ma como b’at un’umbra pius manna
chi su mundu ponzende est in corruttu,
ca pantàsimas bestidas de luttu
e de cultura barbara e tiranna
sun bintrende cun fortza in dogni gianna
e bocchin sos ch’atera fide an suttu.

Umbras crudeles, de massacros reas
chi godin a bocchire e a distrùere,
cun sa contiga de cherrer condùere
s’umanidade fora ‘e sas peleas.
Ma a sos chi giughen àteras bideas
sa conca in terra nde lis faghen ruere.

Umbras infames, viles, malaittas,
ch’isterrende sun sas funestas alas
peri su mundu, che ànimas malas
ch’oscuran sas aeras biaittas...
Ma deo ispero, cussas umbras frittas,
chi de su... cras, no sian subra palas.

1° premio - Romana 2015, Premiu de Poesia “Tiu Finu”