Un suiddatu illu
córi
di Giacomo Murrighili
(poesia in versi
sciolti: metrica ufficiale, non sarda cantàbile)
Pal pena o minispréziu1,
“mischinéddi”
li diffínini tutti , “colci pòari”!
Talvolta chi so mísari ancóra éu
li calculíggju. Invecci so signòri!
Erróri impaldunàbili è
la stíma2
chi femu versu l’úmili e mudesti
ch’àni illu córi un véru suiddatu
no’ di marenghi d’oru, ma d’amóri,
di spiranza, di paci e di buntài
valóri umani nóbili chi
fiórini
e prudúcini ill’ànima, illu córi
ricchesi incalculàbili di luci:
fine la gruci umàna ben suppòltani.
Traspòltani la gruci illu calvariu:
so véri cristi, nóbilii massài
di tricu e… pani ch’alimenta l’ànima.
So massài chi spàglini bon
sèmini
d’umiltài e d’amóri illu nalboni3
undi l’offésa fracichiggja in fundu
a li fèltili sulchj di paldonu:
zírini4 fundi
d’amistàï e cióia
e pruduci un’algjóla di cunsólu.
La pàssani in culiri e canistrédda;
la púlgani, mani àgili di fèmini,
di calboni, azinina e di mundiddu5:
macinata in farina la siàzzani,
la ’mpàstani, la cócini e ni fàcini
pani chi muta l’ódiu in amóri.
L’òmini tòrrani a
spalgjí bon sèmini
fine ill’annati mali di siccagna,
illi tarreni asprigni, impruduttivi
grani indurati in tuli6 di spiranza
undi nàscini, undi crésscini, undi ingrànini
cun lintóri7
di sangu e di sudóri.
Aggjútali, Signori, chissi pòari
massài a siminà la paci santa
e scumpaltí trisori d’amistài.
|
