Una perla in su costale
de Antonio Francesco Pira

Bolotana est che perla in su costale
a car'a sole aperit su jannìle,
da-e sos tempos chi fit a foghile
e chi boes giunghiat a giuale;

in groppa de su pegus de murràle
a s'essida 'e s'istella, a s'impuddile
ch'essiat su pastóre a su cuile
canta canta cun boghe pastorale.

Sos massajos ch'essian chittulanos
pro semenare in campu, in badde, in serra,
pro collire sos fruttos de sa terra
cun su sudore in fronte a farche in manos.

Prima chi fit su sole a frammas fora,
sas femminas faghìan che-i s'oro,
s'istalla de su porcu, a bonu coro,
ogni cosa fit fatta a sa bon'ora.

In cust'era de frana industriale
in s'intradorzu est tottu unu porchile,
una mandra de pegos a frunchile
e unu muscadorju ogni corràle.

Perdu Siota in costas de su muru
de campusantu at fattu corcadorja;
cando rimunit da-e paschidorja
accorrat cando est talande s'iscuru.
Cantaride: "Adduru duru adduru duru'
ch'essit a s'impuddile a chenadorja;
rimunit a sa prima arbeschidorja;
cun canes appeddande a s'amisturu.

Sos àinos su notte istan a mòliu
a fune longa in s'oru 'e campusantu;
sos mortos no bi dromin un'accantu
iscuros: mancu mortos an accòliu.

Eo no isco ite sun fattende
sos vigiles, o mortos sun a ballas?
Coment'est chi no biden sas istallas
chi sun sempre de numeru creschende?

E-i su Sanitariu? Est istraccu,
sos mutuados achipit appena.
Su sindigu? L'an posta in barantèna...
E nois la leamos tottu in saccu...